Teleskop został wynaleziony na początku XVII w. w Niderlandach, ale jego użycie do obserwacji astronomicznych spopularyzował Galileusz (1564–1642), publikując w 1610 r. Posłanie z gwiazd (Sidereus nuncius).

W wieku XVIII i pierwszej połowie XIX astronomia polegała właściwie na studiowaniu ruchów ciał Układu Słonecznego i tworzeniu coraz dokładniejszych i obszerniejszych katalogów gwiazd.

Współczesny obraz wszechświata i wiedza o jego składnikach bardzo wiele zawdzięczają mechanice kwantowej i teorii względności, dwóm fundamentalnym teoriom fizycznym, które zostały sformułowane na początku XX w.

Wkład polskich uczonych w poznanie natury Wszechświata nie sprowadza się tylko do osiągnięć umysłów tej miary, co Mikołaj Kopernik. W XIII w. żyli i tworzyli dwaj uczeni europejskiego formatu, którzy wywodzili się ze Śląska, ale kształcili się w ośrodkach zagranicznych.